Τελικά αυτοί, παρά τους δισταγμούς τους λόγω αθεΐας, αποφασίζουν να τον γράψουν σε ένα σχολείο καθολικών. Και από το πρώτο κιόλας τρίμηνο διαπιστώνουν με έκπληξη ότι ο γιος τους έχει είκοσι στα μαθηματικά! Φυσικά αμέσως ζητούν να μάθουν πώς το σχολείο αυτό κατάφερε να κάνει το γιο τους να αγαπήσει τα μαθηματικά.«Έχει καλύτερους καθηγητές αυτό το σχολείο;» ρωτάνε το γιο τους.
«Όχι. Είναι σαν όλους τους άλλους» απαντά αυτός.
«Μήπως τα βιβλία τους είναι καλύτερα;»
«Ούτε. Διδάσκουν τα ίδια βιβλία με τα άλλα σχολεία».
«Μήπως η μέθοδός τους είναι καλύτερη».
«Καθόλου. Δεν διαφέρει από τις άλλες»
«Τότε, πώς ενώ δεν ήθελες ούτε να ακούς για μαθηματικά ξαφνικά έγινες άριστος;» ρωτάνε απορημένοι οι γονείς.
Κι ο μικρός απαντά:
«Εκεί δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στο μάθημα των μαθηματικών και αν δεν τα πας καλά την έχεις πολύ άσχημα.»
«Κι από πού το συμπέρανες αυτό;»
«Παντού μέσα στο σχολείο έχουν εικόνες και αγάλματα ενός κακόμοιρου που τον κάρφωσαν πάνω στο σύμβολο της πρόσθεσης».
